Keris Yang Ideal

Terdapat pelbagai keris di alam Melayu, pada zaman moden ini keris sudah menjadi bahan antik dan juga perhiasan. Fungsi keris sebagai senjata sudah tinggal kenangan. Walau bagaimanapun sebagai seorang ahli silat sewajarnya kita memiliki sebilah keris milik peribadi kita.

Sehubungan itu keris peribadi itu mestilah dibuat sebaik mungkin mengikut ukuran kita sendiri. Keris ini bukanlah ditempa untuk latihan seperti keris gelanggang, sebalikya ia ditempa untuk menjadi rakan kita semasa senang dan susah.

Semasa senang keris ini cantik dipandang dari segi keindahan seni pembuatannya seperti sarung yang cantik dan keunikan pamornya. Semasa susah ia sesuai untuk menemani kita di medan tempur.

Proses memiliki keris ini bermula dengan memilih dan mengumpul besi , sekurang-kurangnya kita mencampurkan 7 jenis besi.

Proses menempa keris ini biasanya dilakukan selama tujuh minggu pada setiap hari selasa berturut-turut. Proses memasukkan jampi atau isi keris dilakukan pada proses penenmpaan ini.

Kita juga perlu memberikan saiz yang sesuai kepada pandai besi utuk mengelakkan daripada ketidaksesuaian saiz apabila siap kelak.

Sarung keris seelok-eloknya dibuat daripada jenis kayu yang keras, contohnya kayu halban. Ini kerana di samping cantik sarung yang keras boleh digunakan sebagai alat menangkis serangan lawan dan tidak mudah patah atau pecah.

Kita juga boleh memasukkan racun di dalam keris semasa proses penempaan. Biasanya racun yang dimasukkan ialah daripada tulang mawas. Saiz keris yang ideal ialah matanya kira-kira sejengkal jari mais kita, tambah seinci. saiz ini tidak terlalu panjang dan tiak terlalu pendek serta praktikal untuk digunakan.